หนึ่งใน 20...

หลายคนคงได้ยินกันไปแล้ว สำหรับเรื่องประเทศอันตรายนั้น ไทยแลนด์ของเราติดหนึ่งในยี่สิบมาเมื่อไม่นานนี้อย่างน่าภาคภูมิใจนักหรือ? เราก็คนหนึ่งที่เป็นคนไทยมาตั้งแต่เกิด...แน่ล่ะ แต่ก็ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยได้ประสบพานพบ ถึงชื่อเสียงของเมืองไทยในด้านนี้มาก่อนตลอด 22 ปี ...หวั่นใจ... ไม่รู้คนไทยยังอยู่ดีกันอยู่รึเปล่า? ยังอยู่ได้อย่างสบายใจเหมือนดังเช่นแต่ก่อนหรือเปล่า? เด็กในรุ่นนี้จะเข้าใจว่า เมืองไทยเป็นประเทศอันตรายมาแต่ไหนแต่ไรหรือเปล่า? สิ่งดีๆที่เคยมี ชื่อเสียงที่เคยสร้างสรร มันอันตรธานหายไปได้อย่างไร

เชื่อว่าทุกอย่างย่อมมีทางแก้ และทางแก้ไม่ได้มีแค่หนทางเดียวเสมอไป หลายล้านคน หลายล้านความคิด หลายหลายวิธีแก้ไข แต่สิ่งไหนที่เป็นสิ่งทีเหมาะสมที่สุด จริงอยู่มันอาจไม่ใช่วิธีที่ดีหรือถูกต้อง แต่อย่างน้อยก็เหมาะสมกับความเป็นประเทศไทยที่สุด อย่างน้อย...หนึ่งในหลายล้านความคิด... ก็เป็นหนึ่งในคนไทยที่ยังคงอยู่ในผืนแผ่นดินไทย ถามว่าเข้าข้างใครหรือเปล่า ไม่ได้เข้าข้าง ไม่ได้เห็นด้วย และไม่ได้คัดค้าน แต่อยู่ในฐานะที่เป็นคนไทยคนหนึ่ง ที่ไม่อาจมีสิทธิ์มีเสียงอะไรมากนัก แต่ก็รักประเทศไทยไม่ได้น้อยกว่าใครๆ ได้เห็นในสิ่งที่ดีอยากให้มันคงอยู่ไว้ และในสิ่งที่เลวร้ายก็ได้แต่ภาวนาให้มันจบไปโดยไว หวังไว้เพียงเท่านั้น

ก่อนประเทศไทยจะจางหายไปซึ่งคุณความดีที่เคยสั่งสม และถูกจารึกในอีกประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยคาดหมาย อยากให้ทุกคนรักกัน มันเป็นไปไม่ได้ ขอเพียงแค่ความสงบสุขจงกลับคืนมาก็พอ